1-Bugün transfer konusunda “ben şunu biliyorum” diyenlerin çoğunun bilebilecekleri, menajerlerin çıkarları doğrultusunda dışarıya sızdırdıklarıyla sınırlı. Onların da ne kadar doğru bilgi olduğu tartışılır. Bugün biri “Ahmet’i Fenerbahçe istiyor” yazdığında öyle sağlıksız bir akış oluyor ki 2 saat sonra bunu diyen bile inanıyor. Bugün menajerlerin en rahat kullandığı yer Türkiye. Ufak bir dokunuş ve taraftar sabırsızlığı… Sonra transfer gerçekleşmeyince küfür kıyamet… Kesin dille konuşanlara çoğu zaman inanmayın. Size bir şekilde bilgi geliyorsa da naçizane tavsiyem, bunu yazmayın. Bırakın sizde kalsın. Çünkü iletişim kanalları arttıkça, iletişim artık değersizleşti, zarar verir hale geldi.
2-Transfer konusunda “bu nasıl yapılmaz ya?” denen şeylerin arkasında bilinmeyen, dışarıdan bakıldığında görülmeyen bir şeyler olabileceğini düşünmek gerek. Hata mı? Elbette yapılır ya da yapılmıştır. Bugün Obradovic’e ya da Gherardini’ye sorsanız size onlarca hatalarını sayarlar kariyerlerinden. Çok basit örnek; Blagota Sekulic’in faydalı bir hamle olduğunu söylemek güç. Eğer “hata” olarak adlandırmak içleri rahatlatacaksa “hata” denebilir. Ama bu insanların oralarda neden olduklarını, oralara nasıl geldiklerini hiçe sayıp yapılan yorumlar için şimdilik “insafsız” diyeyim. Başka isim de konur, konmalı da hatta. Obradovic’in PAO’da, Gherardini’nin Benetton’da ya da NBA’de hiç mi hatası olmadı?
3-Bugün ister kabul edin, ister etmeyin; Fenerbahçe Ülker’in ismi ve bütçesi, saygınlığından önde gidiyor. Önce o saygınlığı kazanmak gerek. Bugün “Gherardini ne işe yarayacak” diye soruluyorsa asıl cevabı bu. Saygınlık kazandıracak. Güçlü organizasyon, sağlam ilişkiler ve elbette sportif başarı. Her birinin altında, emin olun duyduğunuzda “aa, bu da mı bu işin bir parçasıydı” dediğiniz bin tane detay var. “Sen hiç basketbol oynadın mı, nereden bileceksin bunları?” mantığına karşıyım. Eleştiri iyidir, eleştiri faydalıdır. Eleştirebilmek için de profesyonel olarak o işle uğraşmış olmaya gerek yoktur. Ama eleştirinin dozunu ya da kapsamını iyi ayarlamak lazım; göremediğin şeyler olabilir. Bugün Avrupa basketbolunu iyi bildiğini düşünen ve kadroları ezbere sayabilen herkes, yüzlerce “neden?” sorusunun arkasına atıyor kendini. Neyse, konuya dönüyorum; ilk ikisinin (organizasyon ve ilişkilerin) inşası tamamen senin elinde; üçüncü için değişken fazla, garantisi yok. Ve elbette saygınlık konusunda belki de en büyük pay sahiplerinden biri sportif başarı. Ama burada önce ilk ikisini yap, üçüncüde de elinden gelenin maksimumunu yap; sonra bekle. Israrla, inatla kovala o başarıyı ama ilk ikisinde muhakkak güçlü ol, geri adım atma.
4-Burada soru-cevap olacak; sesli düşünme seansı. “Guard nasıl alınmaz?” deniyor. Alternatif azsa ve şartlar oluşmadıysa alın(a)mayabilir. O zaman da, klasik bir guarddan beklenenleri verebilecek isimlere ya da farklı pozisyonlardaki açıklarınızı kapatmaya yönelirsiniz. “Pota altında hala zayıfız?” deniyor. Cevabı benzer. "Melih ve Can olmasaydı, onların yerine bir yabancı alınırdı". Bu kadar düzgün karakterli, çalışmayı seven, örnek olan ve parkede direktiflere uyan isimlere bu yatırımı yaparsınız. Geniş kadro sağlar, toplamda sizi bir yabancıdan daha fazla yukarı çeker. Kaldı ki Obradovic'in sistemi, direktiflere uyan, hazırlananı uygulayabilen kağıt üzerindeki "beklenmedik" isimleri parlatır, hep parlatmıştır. "Niye 1 milyon bonservis daha verip guard alınmaz?” deniyor. Oradan 1 milyon daha verebilmek kolay mı gözüküyor? Yayın gelirin, tribün gelirin, ürün hasılatın ne kadar? Bütçeyi ne kadar esnetebileceğini nereden biliyorsun? “Ülker verir, ne olacak” mıdır mantık? Bugün genç oyuncu Veli’ye 300K vermişsin. Bu para fazla, biliyorsun ama düzen seni buna itmiş. Ertesi sene Ali’yi almak istiyorsun, 100 teklif ediyorsun; “geçen sene Veli’ye 300 vermiştin” diyerek aynı parayı istiyor. Bazı şeyleri 1-2 senede değiştiremiyorsun. Hatta tek başına değiştiremiyorsun. “E ama X takım 10 milyonla F4 yapıyor?” deniyor. Şöyle bir gerçek var; Barcelona’nın 1 milyona aldığı adamı getirebilmen için senin 1,5 vermen lazım. Yetmemiş, sen yıllarca ülke olarak 1 değil, 2 vermişsin. Bugün önce Rusya, sonra Türkiye diye bakılıyor para için. Saygınlıktan kastım biraz da bu. Oyuncuya para veren değil, şekil veren yer olacaksın. O zaman kontratlar da düşer, menajer etkinliği de. Oyuncular da buraya farklı kafada gelir. Lakin bunu da tek başına yapamazsın. “Ama Obradovic’in sisteminde bir ve beş numaralar çok önemli?” deniyor. Obradovic eldekilere göre farklı düzen inşa edebilecek kapasitede bir antrenör. Bırakın da onu denesin; zaman tanıyın. Vs vs...
5-Başarı, senin içine en çok sinen kadro kurulduğunda gelmeyecek. Senin içine en çok sinen kadro kurulduğunda “başarı” kriterin aynı olmayacak ve yine hep eksik bir şeyler olacak. Ve tüm bunların dışında (herkesin basketbola olan ilgisine saygım var), Avrupa basketbolundaki oyuncu profillerini ve kadroları ezbere bilerek de en iyi kadroya karar veremeyeceksin. Bugün bu takım hedefi son sekiz olarak koyabiliyor ve sen tatmin olmuyorsan bir aynaya bakman lazım. Neydim, neredeyim ve neyi beğenmiyorum şeklinde… Ben Spor Sergi dönemlerini hatırlamıyorum, yaşım yetmiyor. Ama kabaca bir 20 seneyi okuyabiliyorum. Bazı tepkilerin karşılığı “nankörlük” kelimesine çok yaklaşıyor, üzgünüm.
6-Buralarda ne kadar kalırlar bilemem, çünkü buralarda insana sevdiği kadar zarar veren yok. Bazen dayanılmaz hal alıyor. Ama bunca insanın yaptığını ya da yapmaya çalıştığını “oyun kurucu alamayacaksa Gherardini neden var?” veya “F4 artık gelmiyorsa Obradovic neden burada?” ile ölçen var. Tek söyleyebileceğim; bugün Fenerbahçe Ülker, diğer ülke takımlarının organizasyon olarak çok önünde. Bu kanıya nasıl vardığımı burada anlatamam, ispatı da forumda zor. Bu sene hangi kulvarda hangi derece elde edilir bilemiyorum ancak bu böyle. Bunun meyveleri fazlasıyla toplanacak ama bu, taraftarın kafasında kendisine layık gördüğü başarıya bizi ne zaman ulaştırır bilemem. Eleştiri iyidir, çokseslilikten asla vazgeçmemek gerek. Ama eksiği görmeye harcanan hırsı ve motivasyonu, eldekinin kıymetini bilmeye de harcamak gerek. Eleştiren değil, her şeye dudak büken olmamak lazım. Eksik varsa da, onunla yaşamayı öğrenmek, eksiğin nasıl kapanabileceğine kafa yormak gerek. Basketbol hatta spor, sadece transfer demek değil.
