Galatasaray'lılar da bir kaç gün epey havaya girmiş, bizimle kafa bulmaya başlamıştı. "Çadırımın üstüne ŞİP dedi damladı" filan diyorlardı.
Fakat o gün maçı kaybetmemizin, yani o son topa kalmasının esas sebeplerinden birisi de gereğinden fazla maça değil, maç sonu kutlamalara hazırlanmak, dolayısıyla tribünden ekrana da yansıyan enerji eksikliği idi. Herkes maçı olmuş bitmiş çantada keklik görüyordu. Salonda baskı ve Galatasaray maçlarına lazım agresiflikten eser yoktu.