Cemalex in bazı konularda gereksiz eleştirildiğini, ve kendisinin de bazı konularda gereksiz ısrarcı olduğunu düşünüyorum.
Takımda 8 aydır oynamayan Lauvergne ve 4 aydır oynamayan Vesely var, ve biz bu iki oyuncuya 4 milyonun üzerinde para veriyoruz.
Kimse bu iki ismin ne zaman döneceğini bilmiyor.
Bu iki isim olmadığı için son 10 önemli (f4 ve lig finali arasındaki zayıf rakiplere karşı alınan galibiyetleri dışarıda bırakıyorum) resmi maçımızda 7 yenilgi aldık, bunların 6 tanesi taraftarın sevgilisi Ergin Atamana karşı alındı. Başka önemli sakatlarımız da vardı, beklenmedik aksilikler de yaşandı, Sloukas ın cenazeye gidip ertesi gün maça çıkması gibi mesela ama doğal olarak da bu kadar önemli çok sayıda maç kaybetmenin travması ağır oldu.
Bu sene başladığında uzunların sakatlıklarıyla ilgilenemeden Melli gibi bir isim gitti. Willams, takım tam kadro olduğunda daha faydalı olabilir ama 2 uzun sakatken Melli gibi 5 de takımı taşıyamaz. Sakatlıklarla ilgili bilgi yok, yedek uzunlar bizim oynayacağımız seviyeler için yetersiz.
Pembe gözlüklerle polyannacılık oynayan arkadaşlar var, her olumsuz sonuçta mutlu olacak bir şeyler buluyorlar. benim açıkçası bunu görünce moralim ve sinirlerim bozuluyor. bu hastalığa futbolda da yakalanmıştık, 2006 sonrasında, hep zirvedeyiz, önemli olan bu diyorduk ama en iyi, en güçlü olduğumuz dönemlerde bile (2004-2011 arası mesela), 8 senede biz 4 ke şampiyon olduk, GS 2, Türkiye kupası yok. GS, 97-2002 arasındaki 6 senede 5 kez şampiyon oldu, biz 1, Türkiye kupası bizde gene yok. Biz bu tablolara rağmen romantik hikayelerle kendimizi avuttuk. Şimdi aynı şeyi baskette de yaşıyoruz. Teknik ekibin bunun önüne geçmesi lazım ve Uzun yapılanmamız bugün itibarıyla ümit verici değil, son 6-7 ayki tecrübelerimiz de bugünkü karamsarlığı destekliyor.
Hepimiz biliyoruz ki kupalar ekim Kasım değil Mayıslarda Haziranlarda kazanılıyor, ama bugün tabloya bakarak gelecek için ümitlenmemizi gerektirecek somut bir sebep göremiyorum, en azından biz taraftarlara verilen bilgilere bakarak..
