Yüzümüz ne zaman gülecek bizim, ne zaman bir mutluluk yaşayacağız. En son ne zaman şampiyon olduk unuttum bile. Hattâ şampiyonluk nasıl bir duyguydu hatırlamıyorum. Yeminle ömrümü çürüttün Fenerbahçe. 89 yılında 8-9 yaşlarında bir çocuktum ve 96 yılına kadar şampiyonluk beklemiştim. Peşinden de 2001 yılına kadar bekledim. Kaç galatasaray şampiyonluğuna şâhit oldum bilmiyorum sayısını. Tek yüzümüzün güldüğü yıllar alex ile gelen 2-3 şampiyonluk hepsi bu. 2011 kursağımızda kaldı. 2013-14 aziz'in ersun'u kovmasıyla yine kursakta kalan bir şampiyonluktu.
Ve aradan 6 sezon geçti. üstelik bu sene de cacık olmayacağını bile bile bir umut bakıyoruz ama yok. Hayır yâni ersun'u gönderip yabancı hoca getirsen bi bok olmayacağını da biliyoruz.
Her anlamda o kadar loser bir câmiâyız ki elimizde kalan basketbol da yerlerde sürünmekte. Ve fakiriz, borcumuz çok paramız yok. Kısa ve orta vâdede yakalayabileceğimiz bir şampiyonluk olduğuna dâir inancım yok.
Elde değerli olan bir Vedat var, onu satıp kadro kursak yarrak gibi oyuncular alacağımıza eminim ve Vedat'tan gelen paranın amına koyulacağına şüphem yok çar çur edilerek.
Böyle umutsuz, böyle karamsar ve böyle bitik vaziyetteyim.
