Ayhan abi biraz kızacak ama Aykut Kocaman'a belli noktalarda çok büyük haksızlık yapılıyor. Özellikle 3 Temmuz sürecinde Aykut Kocaman'dan başkası bununla kolay kolay başa çıkamazdı.
Efe'nin dediği gibi o süreç zaten Kocaman'ın da bütün dengesini bozdu. Sadece Kocaman değil, o süreci yaşayan herkesin dengesi bozuldu. Buna biz taraftarlar da dahil. Halen o süreçte yaşadığımız travmaları atlatamıyoruz. Camia olarak inanılmaz hassas ve kırılgan bir noktaya evrildik. En ufak sarsıntıda komple çöküyoruz.
Aradan uzun bir süre geçince, 3 Temmuz'un verdiği hasarın eskisi kadar dikkate alınmadığını görüyorum. 3 Temmuz öncesi özellikle ekonomik anlamda Türkiye'nin açık ara, Avrupa'nın ise sayılı güçlerinden biri haline gelmiştik. O dönemin finansal yazılarını inceleyin, Fenerbahçe'nin markalaşma süreci dillere destandı. Sonra bir sabah ansızın her şey terse döndü. Fenerbahçe dışında bu süreci Galatasaray ya da Beşiktaş yaşasaydı çok net kaybolup giderlerdi. Fenerbahçe'yi Fenerbahçe yapan da bu bağlılık ve sahiplenme duygusu zaten. Türkiye'de başka bir kulüpte böyle bir his yok, olması da imkansız.
Biz, yine Kocaman döneminde araya en azından 1 şampiyonluk sıkıştırırdık. Her maçımızda skandal bir hakem kararı yaşadık. Fetö'nün tavan yaptığı zamanlar, medyada Fenerbahçe lehine konuşmaya korkuyor insanlar, bugün maalesef bir takım taraftarın ciddiye aldığı Serdar Ali ve tayfası dahil hemen herkes şike imasında bulunuyor. Milletin deli dediği Adnan Aybaba dışında (trajik ama gerçek) Fenerbahçe'nin hakkını savunan yok. Rahmetli Selçuk Yula'yı bir kenara koyuyorum. Sinan Engin kadar olamayan Fenerbahçe efsaneleri! vardı o dönemde.
Hükümet karşında, Fetö karşında, medya karşında, polisler ve savcılar tetikte... Şu ortamda bir insanın normal bir ruh haliyle görevine devam etmesi mantığa aykırı bir durum olurdu.
