Son periyodu ağlaya ağlaya izledim. İnandım , dönecek dedim. Vallahi billahi dedim. Tweet de attım o mac dönecek diye 2. Yari başlarken. Döndü de.
Ben onlarca insanin içinde hüngür hüngür ağlayacağım anın hayalini kurdum bunca yıl. Fenerbahcenin adı Avrupanın en tepesinde olacağı gün, hüngür hüngür ağlayacaktım. Futbolda olsaydı rahmetli babamın mezarina gidip ağlayacaktım. Bak diyecektim oğullarına vasiyet ettiğin takim artik en büyük diyecektim. Ama basket takimini da ben nasip olur da çocuğum olursa onlara emanet edecektim. Bakin size en büyük takimi birakiyorim diyecektim.
Gururdan sevinçten üzüntüden bu takıma döktüğüm her damla yaş helal olsun. Hakem vermemiş, Vesely kaçırmış umurumda değil. Çok ama çok mutsuzum ama daha da çok gururluyum. Hic unutamayacagim bu maçı. Seneye inşallah şampiyon olsak da unutamayacağım. Denizli sonrası şampiyon olduk da onu unuttum mu sanki..
Ama çok yoruldum be abiler hem en sona gelip kaybetmekten. Bu yasimda bu kadar son mac kaybetmek nedir ya ? Nasıl bir lanetli külübüz biz. Obra bundan önce 9kere final oynayıp bir kere kaybetmiş. Bizimle bir kere oynadı kaybetti ya .. Çok üzgünüm çok kirginim çok moralim bozuk. Ama takıma koça değil yanlış anlaşılmasın. Mutlu olamadığımıza..
Yanlış bir şey dediysem affola. Halim keyfim sizden farklı değil. Yalan yanlış cümleler kurmuş olabilirim. Cumleten hayırlı aksamlar. 1 sene çok zor geçecek bizlere. Hep bir kac saat öncesinin anısıyla yaşayacağız. Allah kolaylık versin, sabir versin
