Son çeyrek içerden oynadığın her topta sayı buluyorsun, üstelik rakipten iki oyuncuyu beşletip oyun dışı bırakarak. Ama yok, rahat batıyor, Wilbekin'in üçlük sevdası her şeyden önde geliyor. Bir değil, iki değil. Hani diyeceğim hatalardan ders çıkarmaya falan çalışsa, o da yok. İlla ki kahraman olacak. Bekle oyunun kendine gelmesini o da yok. Herkes son topu konuşur haliyle de, bir maçı son topa bırakırsan kazanma şansın %50 işte. Ama yok işte anasını satayım yok. Bir girişildi Larkin bulma sevdasına, sanki ha deyince oluyormuş gibi C. Edwardslar, Wilbekinler, Dorseyler... Ömrümü düşük IQ'lu basketbol oyuncuları çürüttü...